توی این درس، به مفهوم “موافقت و رضایت” در GDPR می‌پردازیم. یکی از اصول مهم این قانون اینه که هر فرد باید با آگاهی کامل درباره‌ی نحوه‌ی استفاده از اطلاعات شخصیش تصمیم بگیرد. یعنی برای این‌که سازمان‌ها اجازه داشته باشن داده‌های کاربران رو جمع‌آوری و استفاده کنن، باید رضایت واضح و بدون اجباری ازشون بگیرند. در ادامه، به نکات و شرایط مهمی که در این زمینه وجود داره می‌پردازیم.
۱. موافقت آگاهانه و شفاف #
- موافقت یعنی چی؟
برای این‌که یه سازمان بتونه داده‌های شخصی رو جمع‌آوری کنه، باید اول از کاربرهاش اجازه بگیره. اما این اجازه باید کاملاً آگاهانه و شفاف باشه، یعنی کاربر باید دقیقاً بدونه با چی موافقت می‌کنه. به همین دلیل، سازمان‌ها نباید از عبارات پیچیده یا گمراه‌کننده استفاده کنن.
۲. عدم اجباری بودن رضایت #
- اجباری نباشه!
یکی از نکات مهم GDPR اینه که رضایت باید اختیاری باشه. کاربر نباید احساس کنه که مجبور هست اجازه بده. مثلاً اگه داری توی یه سایت ثبت‌نام می‌کنی، نباید برای استفاده از سرویس‌ها، مجبورت کنن که با همه‌چیز موافقت کنی، مخصوصاً اگه اون موارد خیلی ضروری نیستند.
۳. امکان پس‌گرفتن رضایت #
- قابلیت تغییر تصمیم
GDPR می‌گوید که کاربر همیشه باید حق داشته باشه رضایتش رو پس بگیره. یعنی اگه یه بار به یه شرکت اجازه دادی که از داده‌هات استفاده کنه، هر وقت خواستی باید بتونی این اجازه رو لغو کنین. شرکت‌ها هم باید این امکان رو به راحتی فراهم کنن، نه این‌که دسترسی بهش سخت باشه.
۴. موافقت برای هر مورد خاص #
- اجازه برای هر بخش به‌طور جداگانه
سازمان‌ها باید رضایت رو به صورت جداگانه برای هر نوع استفاده از داده بگیرند. مثلاً اگه یه شرکت می‌خواد هم برای تبلیغات و هم برای تحقیقات از داده‌هات استفاده کنه، باید برای هر کدوم جداگانه رضایت بگیره. کاربر باید این اختیار رو داشته باشه که با یه مورد موافقت و با یه مورد دیگه مخالفت کنه.
۵. سن قانونی برای موافقت #
- اهمیت سن کاربر
GDPR تأکید می‌کنه که کاربران باید به سن قانونی برای موافقت رسیده باشن (معمولاً ۱۶ سال به بالا). اگه کاربر زیر سن قانونی باشه، باید رضایت والدینش رو بگیره. این قانون مخصوصاً برای اپلیکیشن‌ها و وب‌سایت‌هایی که مخاطبانشون جوان‌ها هستن، خیلی مهم می باشه.